Fata Morgana

Ze kwamen weer bij elkaar precies twaalf maanden na de vorige keer. Natuurlijk waren twaalf maanden nu hetzelfde als twaalf dagen, en waren twaalf maanden niet meer een jaar, maar er was niemand die dat wat kon schelen.

Ik gooi de steentjes uit mijn schoenen
plak een pleister op mijn blaar
vergeet alles van mijn route
dat ik verder ga.

Nest

Een onneembaar fort had ik gemaakt
van mijn huis, dat niemand kon verlaten
Mijn hart! Hoe ben ik je kwijtgeraakt!

Over jou heeft niemand zo gewaakt
als ik. Ik hield je weg van hen die haatten
Een onneembaar fort had ik gemaakt

Ach mijn lief, voor mij ben jij volmaakt
Je maakt me compleet, en vulde gaten
in mijn hart. Hoe ben ik je kwijtgeraakt?

Onze toekomst had ik niet verzaakt
Ik had plannen, zekerheid en baten
Een onneembaar fort had ik gemaakt

Je hebt menig nacht met mij doorwaakt
suste eenzaamheid en angst die vraten
aan mijn hart. Hoe ben ik je kwijtgeraakt?

Uiteindelijk heb je de pogingen gestaakt
dat ik je tot mijn diepste toe zou laten
Een onneembaar fort had ik gemaakt
van mijn hart. Zó ben ik je kwijtgeraakt.